Hier ben ik weer :)

Jaja, ik leef nog mensen. Ik heb al een lange tijd niks meer van me laten horen, en heb vernomen dat jullie me missen. Vandaar maar weer even een uitgebreid verslag van de dingen die ik meemaak en nog niet vergeten ben.

Eerst maar school. We zijn vandaag begonnen met de tweede zes weken. Er zitten dus al zes weken school op. School is leuk, en ik heb veel vrienden en veel lol. Elke dag begin ik met Engels, wat echt heel moeilijk is. Het is AP English, wat Advanced Placement betekend. Je wordt dus helemaal klaargestoomd voor college. We hebben allemaal rhetorical terms geleerd, dat zijn terms als 'metaphor, alliteration, foreshadowing, onomatopoeia'. Ja, dat dacht ik ook toen ik die woorden voor het eerst zag... Das nie niks! Dat was dus ook wel te zien aan mijn cijfer..
Daarna door naar Psychology. Das wel leuk en ook niet zo moeilijk. Ik zit daar met een andere exchange student, Lisa uit Duitsland, en we worden voor de gek aan gestoken door onze leraar Mr. DeWolfe. Hij denkt altijd dat mijn antwoord op een vraag 'brood' is, omdat ik vertelde dat we als ontbijt, lunch en soms avondeten brood eten. Als je zegt dat je 's ochtends brood eet, word je nog niet zo gek aangekeken, maar als je er dan achteraan zegt dat je het niet toast, dan word je voor gek verklaard. Niet getoast brood is echt 'not done' hier. En hier vinden ze worstjes als ontbijt normaal.. Heul apart allemaal. Elke ochtend in deze les moeten we opstaan en de Amerikaanse en de vlag van Texas eren. Bij de Amerikaanse moet ons hand op ons hart, en bij die van Texas naast ons hoofd. Daarna hebben we een minuut stilte. Op het begin dacht ik echt, wat gebeurt hier?! Maar nu is het normaal om te doen. Mr. DeWolfe is trots op me, omdat ik als buitenlander een andere vlag eer. Hij zei dat Amerikanen dat nooit zouden doen, en Europeanen dus veel open minder zijn. Thanks DeWolfe :)
Advisory. Ook wel the Breakfast club genoemd. Niks an. We zitten met z'n achten en we eten en praten een beetje. Een uur niks doen dus eigenlijk.
Economics. Weer Mr. DeWolfe, en weer een boel lol. Ik moest laatst nog het Wilhelmus zingen ;). Ik ben nu al een aantal woorden vergeten. Het Amerikaanse volkslied ken ik wel bijna!
Spaans. Makkie. Sommige dingen lijken op het Italiaans, en op het Frans. Dus met Spaans heb ik geen moeite. Op mijn 6-weeks test heb ik een 99 gehaald! 100 is het hoogste.
Koor: Ook echt leuk. We doen wel moeilijke liedjes hoor! En we doen ook sightreading, en dat kan ik dus helemaal niet. Het is gewoon noten lezen, maar daar ben ik niet goed in. Dus daar zing ik maar gewoon mn eigen noten. We zijn nu druk bezig met Bumblebee, echt een mooi, maar supermoeilijk lied.
History: Ook leuk, maar ook wel weer moeilijk. Er zijn namelijk aantal dingen die iedereen vorig jaar geleerd hebben, en ik dus niet weet. Maarja, ik word goed geholpen door iedereen, en het is heel gezellig!
En dan m'n laatste vak Soccer. Suuuuperleuk, maar suuuuperwarm altijd! We trainen elke dag, en het is altijd iets van 36 graden. Ik zit dus de hele tijd aan de watertank te lurken. M'n conditie is wel echt vooruit gegaan, ik heb laatst nog een uur hardgelopen op de loopband :). We zijn in verschillende teams verdeeld om te trainen, en ik was in het zwarte team. Dat zijn alle nieuwelingen die nog niet eerder op school hebben gevoetbald. Boven het zwarte team is het witte team, dat is de junior varsity. Het tweede team. En bovenaan is Maroon, het eerste team. Vandaag ben ik van zwart naar wit geplaatst, gaat de goede kant op dus! En elke woensdag zijn we in de weightroom te vinden. Met gewichten bezig dus. En dat is te voelen de volgende dag..

Dingen die ik buiten school heb gedaan: Elke vrijdagavond is Football night! Dan ben ik in het stadion te vinden om de Hornets aan te moedigen. En we zijn goed, want we hebben nog niks verloren! Ik ben alle wedstrijden nog geweest, uit en thuis. In November beginnen de playoffs, en we zijn door, dus dat worden een aantal leuke wedstrijden. Hopen dat we ver komen!
Het weekend van 21 September zijn Larry, Susan, Fiona en ik naar Austin geweest. We hebben een echte football wedstrijd meegemaakt van college. Texas UT vs. Kansas. Het was echt niet te vergelijken met de wedstrijden die ik op vrijdagavond zie. We waren in een mega stadion samen met 96.000 andere mensen. En we zaten naast het kanon, die bij elke punt afging. Iedereen schrok telkens. En de sfeer was echt geweldig.Er waren momenten dat de ene kant van het stadion 'TEXAS!' schreeuwde, en de andere kant schreeuwde dan: 'FIGHT!' Dat was echt supergaaf. En iedereen in het oranje gekleed, echt een super dag was dat! En UT heeft gewonnen, dus das altijd mooi meegenomen! Dat was de zaterdag in Austin. We sliepen in een mooi hotel, met een vijver in de lobby met twee echte zwanen. En een heerlijk ontbijt! Na ontbijt snel omgekleed, spullen gepakt, en naar een openbaar meer. Lekker gezwommen en gezond, heerlijk! Daarna drie uur in de auto naar huis.

Vorige week was Homecoming week. Sommige jongens vragen een meisje naar Homecoming op de meest opvallende manieren. Dat is typisch homecoming, een meisje vragen, maar dan groot. Sommige jongens maken een mega spandoek die ze dan in lunch laten zien aan het meisje. En soms gaat het over de intercom, of met een groot aantal ballonnen. Noem maar op. De Homecoming dance kun je vergelijken met gala op Stad&Esch Zuideinde, maar er is een hele week omheen gebouwd. Elke dag hadden we een ander thema waar mensen zich dan naar kleden. De thema's waren: American Monday, College Day Tuesday, Country&Western Wednesday, Nineties Thursday en Spirit Day Friday. Maandag had ik mijn rode broek, wit shirt, spijkerblouse aan en mijn Amerikaanse vlag sjaal om. Dinsdag een shirt van UT, en twee Longhorn tatoo's, het logo van UT. Woensdag een Country blouse van Larry, donderdag niet echt iets speciaals, want ik had geen idee hoe ik me kon kleden naar de Nineties. En vrijdag een training sweater van Tommy, uit het Footballteam, en een aantal maroon gekleurde armbanden. Vrijdagavond was de Homecoming footballgame. Met die wedstrijd wordt een slechte tegenstander gekozen, om je natuurlijk niet kan verliezen bij een homecoming game. We speelden dus tegen Loredo, en hebben met 31-6 gewonnen. Was dus niet echt een spannende wedstrijd ofzo.
Zaterdag eerst met Larry en Fiona naar de Yachtclub geweest. Een club alleen voor members, met zwembad en lekker restaurant aan de zee. Er zijn dus altijd heel weinig mensen, want er is een bepaald aantal members. Het is dus een soort privéclub. Daar hebben we ons drie uur vermaakt, lekker in de zon, gezwommen en geluncht. Dat zonnen was niet zo'n goed idee voor homecoming, want Fiona en ik waren allebei lelijk verbrand. En met lelijk bedoel ik niet normaal rood, maar meer de ene plek rood, de andere wit. Vlekkerig verbrand, laat ik het zo omschrijven.. En dat in een strapless jurk, charmant.. Voor homecoming heb ik voor het eerst mijn haar gekruld, en een mooie jurk en keihoge hakken aan. Thuis veel foto's genomen en daarna naar het feest die op een kinderfeest tijd begint en was afgelopen. Van 8 tot 11. En de muziek, laten we het daar ook maar niet al te veel over hebben. Sommige liedjes waren gewoon normaal en waar je lekker op kon dansen (zonder hakken!), maar er waren ook Mexicaanse liedjes, en allerlei country muziek... En Amerikanen hebben bij sommige liedjes een speciaal dansje. En daar stonden we dan, 2 Duitsers en een Nederlander, middenin allemaal Amerikanen die allemaal hetzelfde dansje doen, die wij nog nooit hebben gezien. Gelukkig werd het ons snel geleerd, en konden we mee dansen. Dat was wel grappig. Om 11 uur was het dus afgelopen, en Larry liet ons niet naar de afterparty gaan.. Als we daar heen wilden, wilde hij eerst de ouders bellen, het adres weten en ons brengen en ophalen. En we moesten om 12 uur thuis zijn, omdat Fiona jonger dan 17 is, en het is een wet dat iedereen onder 17 om 12 uur thuis moet zijn. Alsof ze dat gaan controleren ja.. NO WAY. Maarja, om 11 uur eindigde ons feest dus.. Thuis dus maar gezellig een film gekeken op mijn kamer.

Susan is voor twee weken in Pennsylvania, omdat haar moeder aan haar hart werd geopereerd vorige week woensdag. Ze blijft daar dus totdat haar moeder helemaal weer de oude is.
Het leuke is dat Fiona hier voor twee weken is, omdat haat gastouders een reis door Europa aan het maken zijn. Nu heb ik eindelijk dus weer een soort 'zus'. Dat mis ik echt wel, gewoon iemand van jouw leeftijd in huis. Ik ben ook altijd afhankelijk van Larry en Susan, omdat ik zelf niet kan rijden, en niet mag fietsen. En als ik in een auto zit met een vriend, moeten ze die wel kennen. Ik mag niet met iemand rijden die ze niet kennen. Die gene moet zich dus eerst voorstellen enalles. Het is hier dus wel strenger dan thuis! Ik mis mijn 'vrijheid', gewoon dat je zelf ergens naar toe kan.

Wat ik nog meer mis is muziek in huis. En gewoon normale muziek. Alle muziek die ik hoor in country. Behalve als ik naar m'n eigen ipod of muziek op de computer luister. Maar er wordt hier nooir muziek in de woonkamer gedraaid. Op mijn eigen kamer staat de muziek altijd aan.
Ook mis ik normaal brood. Ze hebben hier genoeg brood, maar het is allemaal heel zacht. Ze hebben niet zoals in Nederland een lekkere korst ofzo. De korst hier is zacht en waterig. Niet echt mijn favoriet.
En groente mis ik. Niet dat we hier geen groente eten, maar Larry lust haast niks. Alles wat groen is, eet ie niet, behalve groene bonen (uit blik). Eigenlijk is dat bijna alle groente die hij eet. Ook eet hij buiten tonijn, geen andere vis. Dus dat eten we nooit. Gelukkig is Fiona hier nu, en hebben we gister voor ons tweeën een heerlijke zalm gemaakt.

Komende dagen wordt het hier 'koud'. Met koud bedoel ik tegen de 20 graden. Heel apart, als het in Nederland tegen de 20 graden komt, begint de zomer, en trekt iedereen de korte broeken en jurkjes uit de kast. Als het hier 20 graden is, zie je mensen met lange broeken en truien aan. Omgekeerde wereld dus. Maar het is echt even wennen, gisteren vond ik het zelfs koud, en het was 20 graden. Ik liep in mijn sweater rond! Gisterochtend was het hier maar 1 graad warmer dan in Nederland, en vanochtend was het iets van 13 graden. Maarja, volgende week kan het weer 30 graden zijn, en is het weer weer normaal.

Deze week staat er niks bijzonders op het programma. Gewoon school, vrijdag football en misschien dit weekend naar de ranch in Goliath. Das het enige bijzondere.

Ik hoop dat jullie me nog niet vergeten zijn nu ik zo lang niks van me heb laten horen. Ik ben jullie nog niet vergeten, en denk soms wel eens hoe het zou zijn als ik gewoon thuis was gebleven. Maar ik ben blij dat ik hier ben, en zoveel nieuwe mensen leer kennen en zoveel nieuwe dingen doe en leer.

Ik mis jullie wel.
Heeeeeeeeeeeeeeel veel kusjes en liefs,
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXx